Kijken, wachten, luisteren, de pijlers in het werken met jonge kinderen met een communicatie stoornis. Kijken naar wat het kind doet, kijken naar wat het kind aangeeft, kijken naar het kind. Meestal zijn we geneigd om direct mee te doen, in te grijpen of te sturen in de richting die wij op willen. Maar als je nog even wacht, dan geef je het kind de kans om jou uit te nodigen. Als je nog even wacht dan kan je het kind echt zien, zonder oordelen of vooroordelen. Als je luistert dan hoor je soms dat het kind toch meer zegt dan je dacht, misschien met zijn mond of met gebaren, maar vaak ook met zijn lichaamstaal. Bijna iedereen weet dat communicatie voor het grootste gedeelte uit lichaamstaal bestaat en toch hangen we zoveel op aan de daadwerkelijk uitgesproken woorden. Vaak is het spreken ook uiteindelijk het doel, maar voor het spreken komt eerst het begrijpen en waarom verwachten wij dat het kind ons begrijpt als wij geen moeite doen om het kind te begrijpen. Kijk, wacht en luister, zie wat het kind te vertellen heeft en sluit daarbij aan. Leg de lat niet te hoog maar kijk wat er bij dit kind past, zoek naar interesses van dit kind en heb plezier met elkaar.
Comments